Het begon met een kip…
Verslag van een interview met Jenny Kleve door het NSHD
Het is toch raar hoe toevallige gebeurtenissen het leven van heel veel mensen en dieren kunnen veranderen. In 1994 namelijk vond Jenny Kleve een kip. Een kip die gewoon buiten liep zonder zorg van wie dan ook. En wat doe je met een kip? Wel, Jenny bracht de kip naar het vogelasiel in de buurt. Eenmaal daar, trof haar de manier waarop voor de vogels en enkele egels werd gezorgd. Ze meldde zich aan als vrijwilligster, gewoon voor de afleiding. Want naast een drukke baan en een gezin wilde ze wel eens iets anders. Na twee jaar stopte ze weer met dit vrijwilligerswerk, maar niet helemaal: een van de dierenartsen in Bussum bracht wel eens een egeltje bij haar om te verzorgen. De contacten bleven dus bestaan en op een dag kreeg ze een telefoontje van het vogelasiel met de vraag of ze voor een speciale egel wilde zorgen. Het betrof een egel met een wond die maar niet wilde helen. Afijn. Jenny zette thuis al vast een prachtige bak klaar met krantensnippers en etensbakjes en ging op weg naar de vogelopvang. Hier vond ze echter niet alleen die ene gewonde egel maar ook nog eens 8 andere egels in kratjes en kartonnen dozen. En er was niemand die tijd voor ze had, laat staan kennis had over egelverzorging. Tja,……..en wat doe je dan? Jenny nam ze mee, alle 9 egels, met de belofte de 30 tot 40 egels die het vogelasiel jaarlijks binnen zou krijgen eveneens over te nemen. Even wat vriendinnen bellen en om hulp vragen en samen hadden ze er een leuke hobby bij. Althans, dat dacht ze…….
Verkeerd gedacht
In de praktijk liep het echter behoorlijk uit de hand. Want in plaats van 30 tot 40 egels werden in het eerste jaar al 300 egels binnengebracht. Van een hobby-er-bij werd de egelopvang in no-time een bedrijf waar dag en nacht (24-uurs-opvang) werd gewerkt. De grote schuur bij het huis van de familie Veerman-Kleve werd meteen als egelopvang ingericht en een tweede schuur werd gebouwd. De bijkeuken was al gelijk in beslag genomen door de egels en er moest ook een kamer vrijgemaakt worden als kantoorruimte. U begrijpt, met zo’n grote organisatie en al gauw 70 vrijwilligers om te helpen, was het met de privacy van het gezin Veerman gauw gedaan. Gelukkig kon via een dierenvriendenorganisatie een pand worden gehuurd en kon een deel van de opvang buitenshuis worden geregeld.
Maar ook dat duurde niet lang, want helaas kwam die organisatie in 2005 in de financiële problemen en werd van de ene op de andere dag de huur niet meer betaald. Gelukkig dat de NSHD extra kon helpen en er voor kon zorgen dat de grootste financiële nood werd weggenomen. Voorts werd actie na actie ondernomen om voor de egels toch maar wat geld in het laatje te krijgen. Helaas is de hulp van de NSHD inmiddels ook weer gestopt. (noot van de redactie.)
Ook opvang eekhoorns
Om een bredere basis te hebben en meer toekomstmogelijkheden te creëren, heeft de egelopvang per 1 januari 2005 de Stichting Eekhoornopvang Nederland overgenomen, die anders op zou houden te bestaan. In februari kwamen de eerste eekhoorntjes binnen en in mei-juni de tweede lichting eekhoorns. Intussen moet de hele opvang ook nog verhuisd worden naar een pand in Naarden aan de Amsterdamsestraatweg 29 E-boven.
Idealistisch
Ik heb heel sterk de overtuiging dat wij mensen verantwoordelijk zijn voor alles wat leeft, dat we er voor elkaar moeten zijn en ook heel goed voor elkaar moeten zorgen, zo vertelt Jenny. En volgens mij doen wij mensen dat lang niet genoeg. Ken je dat computerspelletje met die lemmingen die heel hard op een afgrond afrennen en maar door blijven rennen ondanks alle obstakels die je voor ze opwerpt? Nou, volgens mij gaat het met ons mensen net zo. Gewoon omdat we ons niet genoeg bekommeren om het milieu en onze mede-aardbewoners. En ik zou zo graag willen dat mijn kinderen als ze volwassen zijn ook nog door een bos kunnen lopen en wie weet wel een vogel op een tak zien zitten. Nee, ik maak me geen illusies en verwacht echt niet dat mijn inspanningen veel invloed zullen hebben op het geheel, ik heb slechts mijn eigen cirkeltje. Maar toch…. Laatst was ik met een groep mensen ergens aan het wandelen, toen ik een hommel op de grond zag zitten die daar kennelijk niet meer weg kon. Voorzichtig zette ik het beestje in de berm. Zegt een van die mensen later tegen mij dat dat veel indruk op hem had gemaakt en dat hij vanaf dat moment geen spinnen meer doodde….., aldus Jenny.
Iets goed te maken
Waarom ik juist voor egels heb gekozen? Min of meer toevallig dus. Voor hetzelfde geld was mijn keuze op het verzorgen van bejaarden gevallen, maar daar heb ik minder affiniteit mee en met dieren wel. De voornaamste doodsoorzaken bij egels hebben namelijk altijd met mensen te maken. Egels eten bijvoorbeeld slakken die vergiftigd zijn met slakkengif, komen om in het verkeer, raken gewond door rommel die mensen laten slingeren of sterven door honger en uitputting vanwege een tekort aan leefruimte. Oorzaken dus die veroorzaakt worden door de mens. Hier valt iets goed te maken.?
Geen spijt, wel zwaar
Ik heb er achteraf nooit spijt van gehad dat ik mijn baan als directeur van een bibliotheek heb opgegeven om me volledig aan de egelopvang te wijden. Al vind ik de verantwoordelijkheid wel zwaar, zo’n hele organisatie met zoveel vrijwilligers. Maar liefst 70 vrijwilligers zijn betrokken bij de directe opvang en verzorging van de egels. Ook een hele grote groep vrijwilligers verleent hand- en spandiensten (website, technische dienst, kranten ophalen en versnipperen, collecteren, lessen verzorgen op scholen, tuinen beschikbaar stellen, spullen verzamelen om te verkopen tijdens de Open Dag, etcetera) om de egelopvang bij te staan in het opvangen, verzorgen en terugzetten van de egels in de natuur. En al die mensen geven een stukje van hun kostbare vrije tijd aan de egelopvang, vertelt Jenny. Ik vind het daarom heel belangrijk dat ze hier, naast het werk, ook een stukje gezelligheid vinden.
Vrijwilligers
De verzorgers verschonen de bakken, wegen de egels, bereiden het voer en zorgen er voor dat het pand er representatief uitziet. Van eind augustus tot half december geven zij ook alle jonge egeltjes de fles. Verder verlenen ze assistentie aan de medische verzorgers, want zij zijn de ogen en oren die in de gaten houden dat er geen terugval optreedt of iets niet voldoende onderkend is. Egels met een shock, stress, intensieve behandelingen en de echte baby-egels worden door de hoeveelheid tijd die er aan besteed moet worden of omdat het beter is dat ze maar door een persoon benaderd worden, opgevangen door thuiszorgers. Na een intensieve behandelingsperiode gaat de egel weer terug naar de opvang en vervolgens terug naar de natuur of naar een van de ruim 150 particuliere tuinen die bij de stichting aangesloten zijn en waar egels veilig kunnen overwinteren. Egelmoeders met jongen en egels die heel klein bij de opvang gebracht zijn, worden ook wel in open (particuliere) tuinen geplaatst, van waaruit ze met wat extra steun hun weg in de natuur kunnen vinden.
Baby egeltjes
Jenny heeft een methode ontwikkeld om baby-egeltjes te redden door vitaminen en voedingssupplementen aan het voer toe te voegen. Het is namelijk een hele klus om voor pasgeboren egeltjes van hooguit 20 gram te zorgen. In het verleden leek steeds in eerste instantie alles goed te gaan, tot aan de leeftijd van ongeveer vier weken. Dan ontstonden botbreuken en ging het ene na het andere egeltje dood. Met de nieuwe methode overleven al weer een aantal jaren de meeste baby-egeltjes.
Andere activiteiten
Naast de zorg voor de egels (in 2010 waren dat er 1249) houdt de stichting zich bezig met educatie in de vorm van egellessen op lagere en middelbare scholen en EHBO-lessen aan diergeneeskundestudenten van de Universiteit Utrecht. Voorts wordt er ieder jaar gecollecteerd.
En verder is er de jaarlijkse Open Dag, een spectaculaire happening waar ieder jaar weer heel veel mensen op afkomen. Op de derde zondag van september vind de happening plaats. Dit valt samen met Het Nationaal Egelweekend. In september zijn egels van alle leeftijden in de opvang en is het mogelijk de mensen veel over egels te vertellen en veel te laten zien. De hele dag zit daar dan iemand de baby-egeltjes een flesje te geven, de ene na de andere. Maar ook al loopt het eekhoornseizoen dan ten einde, meestal zijn er ook nog de eekhoorntjes die de show stelen…… Zo ziet u maar hoe een kleine gebeurtenis het leven van een mens en van vele dieren kan veranderen!